"De blik van Degas (1834-1917) is hypergevoelig voor wat er allemaal gebeurt in de beweging en de kleur van naakte huid, en hoe je dat kunt vertalen in verf. Het ging hem erom de indruk van argeloos leven te vangen op het platte vlak. In een enkel personage, verdiept in een bezigheid, maar ook in de houdingen van twee mensen in een kamer, van paarden op een renbaan of dansers in een repetitieruimte. Dynamiek in zijn pure vorm, ongefilterd en ongeposeerd: dat was waar Degas op uit was, en waar hij geloofde dat het leven zich ophield.
(…) Degas kende veel mensen en ging ook graag in op uitnodigingen voor etentjes, maar hij was geen socialite. Op alle portretten die van hem zijn overgeleverd, kijkt hij een beetje stuurs de wereld in. Dat heeft zijn reputatie van een wat ouwelijke mopperpot misschien versterkt, net als de omstandigheid dat hij zo lang leefde. Was hij jong gestorven, zoals Van Gogh, dan hadden we een heel ander beeld van hem gehad.
(…) Degas was een man van tegenstellingen, en wat zijn persoonlijkheid misschien nog het meeste tekent: middenin die constante stroom van sociale verplichtingen, diners, partijen, concerten en kritieken was hij duidelijk blind voor maatschappelijke egards. Dat alle deuren voor hem opengingen, was hij van jongs af aan gewend, maar de rest boeide hem niet. Zijn privacy was hem even kostbaar als zijn kunstverzameling, die – vreselijk jammer – kort na zijn dood is geveild. Zelfs tegen het gebruik van zijn naam op affiches van groepstentoonstellingen verzette hij zich."
Mariëtte Haveman in haar recensie ‘Innemende jongeman, oude mopperkont’ n.a.v. het verschijnen van The letters of Edgar Degas. Redactie Theodore Reff. The Pensylvania Sate University Press. Uit NRC Handelsblad van 28 januari 2021
Afbeelding: Edgar Degas, 'Zelfportret', olieverf op papier, ca. 1857-1858
Over Degas: https://nl.wikipedia.org/wiki/Edgar_Degas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten