“Bij de groepstherapie beklaagde het jonge meisje zich over mijn sarcasme. Ik zei dat het alleen maar een soort defensieve humor was, dat ik eerder sarcastisch ben om mijn echte verbittering te verbergen dan om iemand van me te vervreemden of bang te maken. Ik zei dat leven een willekeurige aangelegenheid is en dat ik alle recht heb om het te verwerpen. Elke keer dat ik in Katmandoe een berg beklom of afdaalde, verwachtte ik te zullen sterven; zelfs nu, wanneer ik ergens naar toe rijd rijd, verwacht ik niet daar ook te zullen aankomen. Niemand in de groep begreep me.”
Uit: Jerzy Kosinski, Duivelsboom. Uit het Engels vertaald door Oscar Timmers. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 1979
Over Jerzy Kosinski: https://nl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Kosinski
Geen opmerkingen:
Een reactie posten