“Het waait. De pelikanen schieten snaterend omhoog, alsof ze aan een elastiek zitten. Met hun vleugels schuin naar achteren gebogen duiken ze sterk omhoog het water in. Als ze even later op een ander punt weer opduiken, steken ze hun snavel omhoog, ze schudden hun keelzak, laten de inhoud door hun keel glijden en maken zich op voor een nieuwe start. De zwerm van misschien tweehonderd dieren waaiert in de lucht ver uiteen zodat het lijkt of hij oplost, maar even later verdicht hij zich weer tot een donkere wolk. Zo gaat het honderden keren. Bij aflandige wind vliegen de vogels geregeld boven het stuk strand tussen de laaddokken van de haven en de lange grijze hal van de ruilfabriek.”
Uit: Paulus Hochgatterer, De zwarte klok. Vertaald uit het Duits door Gerrit Bussink. Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam 2020
Over Paulus Hochgatterer: https://de.wikipedia.org/wiki/Paulus_Hochgatterer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten