Zoals wij omwille van elkaar water halen,
volle kannen plaatsen, overzichtelijk
elke ochtend onze huid betasten.
Blad wordt tak, tak wordt boom,
het water een vernis. Nooit een einde
aan het ontwaken, de vogel boven het bos,
die woordloos aan het ontraadselen cirkels
draait, stilvalt in het dagbegin. Niemand ziet.
frb
Uit de reeks ‘Niemand ziet’, opgenomen in de dichtbundel Bestendig verblijf. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2009
Afb. Georg Baselitz, ‘Pastorale – der Tag’, 1986, olieverf op doek
Over Georg Baselitz: https://nl.wikipedia.org/wiki/Georg_Baselitz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten