11-01-2022

Aldus de schrijver (125)


“De straatveger van Chesham Bois, waar we op het platteland woonden, een robuuste oude man met een rood rond hoofd en een krans van wit haar, zag er uit als een pas geschilderde apostel. Hij leek zo weggelopen uit een schilderij dat je al vaak had gezien, maar zonder dat hij je bekend was voorgekomen. Je zag hem op de hoek waar een voetpad van Chesnut Lane afboog naar Stubbs Wood. Hij stond rustig te vegen, alsof hij alle tijd van de wereld had, leunde op zijn bezem als hij pauzeerde en keek dan strak voor zich uit. Hij keek iedereen aan die langskwam, maar groette slechts een enkeling. Hij was degene die je aansprak, het zou raar zijn zelf te beginnen, want zijn werk als straatveger had bij anderen iets van neerbuigendheid kunnen oproepen. Maar juist dat was bij deze ogenschijnlijke apostel onmogelijk. Zulke mensen poseren soms voor schilders, maar in dit geval zou het misplaatst zijn geweest om daar zelfs maar aan te denken. Op de hoek van Chestnit Lane was een kruidenierswinkel en hoewel er nu in de oorlog weinig te koop was, kwamen er toch mensen hun rantsoenen ophalen. De straatveger nam ze zorgvuldig op en kende ze allemaal. Hij was niet alleen vanwege zijn leeftijd de meest ervaren persoon in het hele dorp. Hij had een trage manier van kijken en geneerde zich niet zijn blik heel lang op iemand te laten rusten. Toch was hij het, op zijn manier."


Uit: Elias Canetti, Party tijdens de blitz. De Engelse jaren. Vertaald uit het Duits door Elly Schippers. Uitgeverij De Arbeiderspers (serie prove-domein), Amsterdam 2005


Over Elias Canettihttps://nl.wikipedia.org/wiki/Elias_Canetti



Geen opmerkingen: