“Als je lange tijd niet op een plaats geweest bent die je goed kent, ook al is het de stad waar je bent geboren en waar je het meest thuis bent, waar je het langst hebt gewoond en waar je kinderen en je vader en broers en zusters nog wonen, en zelfs de geliefde met wie je vele jaren een hechte band had (en ook al betekent die plaats nu niets meer voor je) breekt er een moment aan waarop die vervaagt en de herinnering eraan troebel wordt, alsof je geheugen ernaar kijkt met de blik van een bijziende en – hoe zal ik het zeggen – alsof het een film is: de verschillende periodes plaatsen zich naast elkaar en het begint ermee dat je niet meer precies weet welke plek je achterliet of welke je de laatste keer verliet, of het die van je kindertijd of jeugd was, of die van je jonge jaren of van toen je al volwassen was, de omgeving wordt minder belangrijk en het kost je moeite toe te geven dat een eigen hoekje in vrijwel elk deel van de wereld goed genoeg voor je is.”
Uit: Javier Marías, Gif en schaduw en afscheid. Jouw gezicht morgen 3.Vertaald uit het Spaans door Aline Glastra van Loon. Uitgeverij J.M. Meulenhoff, Amsterdam 2009
Over Javier Marías: https://nl.wikipedia.org/wiki/Javier_Mar%C3%ADas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten