“Ik heb, na alle plaatjes die ik ervan heb gezien, nooit kunnen begrijpen waarom dit schilderij zo bijzonder is. Want het lijkt te simpel, gewoon een bloem patsboem op het doek. Daar moet toch meer achter zitten? (…) Als ik een bloem zie op een schilderij denk ik er vanzelf een vaas bij, een bloemist die zegt ‘schuin afsnijden’, een zakje Chrysal, ik kan het niet helpen. Ik domesticeer de bloem, zie haar als veilig, tuttig, huiselijk, conservatief. Dat past niet bij O’Keeffe, Zij was een stoer en onafhankelijk buitenmens. Zij kampeerde in de wildernis, maakte dagenlange wandelingen, voelde zich thuis in het onherbergzame Amerikaanse landschap. Met haar schilderijen van bloemen wilde zij stadsmensen zoals ik dwingen goed naar bloemen te kijken. Haar strategie: groot formaat. Ze blies de bloemen op tot statements, legde ze uit: ‘Ik zal zorgen dat zelfs drukke New Yorkers de tijd nemen om te zien wat ik in bloemen zie.’ (…) Er is geen enkele rechte lijn op het doek. De bladeren van de plant zien eruit als dreigende donkergroene onweerswolken. Ze zweven, net als de bloem. Als ik beter kijk, zie ik dat zelfs de meeldraden en stamper niet vastzitten. Ook voor mij verdwijnt de vaste grond. Dat komt door het perspectief: ik bekijk de bloem van bovenaf, erom heen zou de aarde moeten zijn, maar die is er niet, ik zie blauwe lucht. Het duizelt me. Ik denk niet dat ik naar dit schilderij zou willen kijken terwijl ik zit te eten, zoals Laura Bush in het Witte Huis dat deed.’’
Anna van Leeuwen, 'Bedrieglijk lieflijk'. In de Volkskrant van 4 maart 2022
Afb.: Georgia O’Keeffe, ‘Jimson Weed / White Flowers No. 1' (1932). Georgia O’Keeffe Museum
Over Georgia O’Keeffe: https://en.wikipedia.org/wiki/Georgia_O%27Keeffe
Anna van Leeuwen: https://www.annavanleeuwen.nl/over-mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten