“Op een nacht werd ik wakker en wist ik zeker dat oom er door het gat van de wc vandoor was gegaan, en toen ik de wc-deur opendeed, constateerde ik dat oom inderdaad door het gat in de pot was verdwenen, en de tegelvloer lag bezaaid met snippers wc-papier en ook met witte veren, honderden, alsof iemand daar een kussengevecht had gehouden, en aan de pot en aan de muren zaten haren en allerlei soorten vogelpoep, en terwijl ik naar dat nauwe gat in het porselein keek, zei ik tegen mezelf dat het niet eenvoudig kon zijn geweest voor oom, en ik vroeg me af wat ik zou kunnen doen om hem er weer uit te krijgen, ook al omdat oom zeker wel honderd kilo weegt, en om te beginnen pakte ik de wc-borstel en stak ik die zo ver mogelijk in het gat, waar een laag bruinig water in stond, en ik ragde met de borstel, maar dat leverde niets op, misschien had oom de beerput al bereikt, en door dat raggen klotste het drabbige water over de vloer, met weerzinwekkende substanties erin, en ik gleed uit en belandde op mijn knieën in die brokkige smeerboel, en ik waande me bijna in de baai bij laagwater, wanneer alles daar glibbert en stinkt.”
Uit: Rebecca Gisler, Over oom. Vertaald uit het Frans door Maartje de Kort. Uitgeverij Vleugels, Bleiswijk
Rebecca Gisler: https://www.uitgeverijvleugels.nl/auteurs/rebecca-gisler
Maartje de Kort: http://www.vertaalatelier.nl/maartje.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten