Nocturne
Naast je is het stil
Tussen haar wimpers glanst haar wakend oog
En lipleest ingespannen jouw profiel
Wat je almaar slapelozer met haar deelt
Stamt van wat de nacht ooit was
Het donker laat je niet meer toe als vroeger
Weet je nog
Maar jullie stemmen klinken hier te hard
De nacht ontwent waardoor het licht wordt als zij praat
Je ziet jezelf met haar als tweetal
Haast even eender oud als jullie kleren op de stoel
‘s morgens zal
de ruggen naar elkaar
bij het wankele stappen in een rok of broek
het zekere onderscheid weer blijken
gewenning lijkt steeds meer op schoon
zoals een dans slijt tot behoedzaam stappen
je hand pas bij het vallen naar de ander reikt
gefluister schept zijn eigen duister
in de klinkers wordt het licht gedoofd
medeklinkers zijn als lippen
tastend naar een oor
waardoor het weer als toen lijkt
en de schaamte in de nacht verdwijnt
Uit: Paul Meeuws, De geluiden. Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam 2017
Over Paul Meeuws: https://paulmeeuws.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten