Vluchtelingen *2*
Hoe konden zij dit begrijpen?
Aan land gegaan toen zij huizen zagen
en afleidden dat daar mensen woonden
aan wie men een brood kon vragen,
water, een bed, een bussel stro desnoods,
die wilden luisteren naar hun verhalen
met geduldige oren en een warm oog.
Maar welke god had deze wezens geschapen
die van hun angst de bewijzen vroegen,
hun wanhoop afwezen op grond van artikel zoveel?
Die hun boot weer de storm in joegen?
Hoe konden zij weten dat dit het deel
van de wereld was dat zich zat had gegeten
aan de tafels die zij waren ontvlucht?
Hoe konden zij hopen het brood te zien breken?
De huizen stonden verzadigd,
met volle vuilnisvaten, gestoord in hun rust.
En eisten dankbaarheid voor elke kruimel
van hun beschaving,
zich van geen schuld bewust.
Uit: Charles Ducal, Bewoond door iets groters / Au-delà de la frontière / Von etwas Gröszerem bewohnt. Uitgeverij Poëziecentrum Gent / Atlas Contact Amsterdam 2015
Over Charles Ducal: https://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Ducal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten