“Buiten was het duister en koud. Binnen, in het helle, gele licht van de metro waren alle gezichten afwerend. Niemand lette op haar. Langzaam bracht Sophie haar hoofd dichter naar haar weerspiegeling in de ruit, en met haar beide handen veegde ze de wasem van het raam. Het was pas halverwege de middag, maar de herfstwolken maakten het al donker. Ingespannen keek ze ernaar. Zie je wel, probeerde ze zichzelf moed in te praten, het wordt beter. Vluchtig keek ze zichzelf aan door de strepen die haar vingers hadden achtergelaten op het glas. Wacht maar. Het kan niet anders dan beter worden. De zomer is eindelijk voorbij.”
Uit: Inge Schilperoord, Het licht in de stad. Uitgeverij Querido, Amsterdam, 2022
Over Inge Schilperoord:
https://www.psychologiemagazine.nl/redacteur/inge-schilperoord/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten