In witte stapeling met het klimmen
opgegaan – de aarde in de hemel.
Een ruis voorbij het licht van buiten
dat over de tuinen valt als eindelijk
de mensen zwijgen – de laatste uren van
de dag. Het is de vorm, het beeld, bezig
naar ons te reiken boven alle hoofden uit
als al wat voelbaar wordt, is opgedaagd
in de steile curve van een flits.
*
Beweging waarin hij zich ontdekt –
boven alle stiltes uit die ene plek
die hij verheft, ieder oogwenk
daar voltooit. Niet te stuiten golven,
stapelingen strak en hoog, in stromen
opgedreven, werpt het beeld zijn eerste
schaduw naar alle kanten uit. Daarmee
ook wij langzaam samenvallen, waar men
ook staat of kijkt, met het dringen van de tijd.
frb
Twee gedichten uit een reeks van zestien, opgenomen in Piet Killaars, beelden. Uitgave van Piet Killaars, Maastricht 1993.
Foto: ‘Schroefbeweging', 1975-1976. Polyester. 400x300x300 cm. Schuttersweg Hilversum
Over beeldhouwer Piet Killaars: https://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Killaars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten