Hans Faverey, 'Rozenmond'. Gelezen door Maria van Daalen

 

Rozenmond ligt languit in haar bad

en wil er niet uit. Zij rekt zich uit
en maakt met haar handen van die
schokkende bewegingkjes boven haar hoofd.

De wind is intussen gaan liggen.
Het riet beweegt niet meer en op
de plavuizen vloer is ook
mijn schaduw vervluchtigd.

Rozenmond in haar denken is leeg.
Gedachtenloos strijkt zij de kleine
luchtbelletjes uit haar schaamhaar,
van haar dijen. Rozenmond ligt

in bad, wil niet uit bad, komt ook
niet uit bad. Zij draait de mengkranen
open, duwt het hefboompje omhoog
en laat het nog uren en uren
regenen op haar schouders,
op haar zo mooie hoofd.

Uit: Hans Faverey, Gedichten 1962-1990. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2010

Over Hans Faverey: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Faverey

Over Maria van Daalen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Maria_Machelina_de_Rooij