Hans Tentije overleed op donderdag 26 oktober 2023
Eilandspolder
Die oktobermiddag, toen ik de tuin inliep zag ik
een zestal blauwe reigers overkomen, hoger dan een enkeling
zich doorgaans wagen zou, donker afstekend
tegen de versluierde hemel – saamhorig solitairen
vier van hen vlak bij elkaar, in een vrij ordeloze
formatie, de andere twee, maar niet veraf, aan weerszijden
en eentje riep er, schor, als om de rest aan te sporen
langs het voormalige Doopsgezind Weeshuis vlogen ze
– waar de wijzer van de buitenbarometer haast altijd,
tussen STORM en SCHOON, op VERANDERLIJK staat –
naar Fort Spijkerboor, het Jisperveld wellicht
had ik er een teken in moeten zien, soms, in het wat stuntelige
en gekrenkte van hun vleugelslag en was die kreet
niet ook voor mij bestemd, van een verlangen reppend
dat pas met het sterven wordt geblust?
Ik bleef achter met mijn heimwee, het ontoegeeflijke, het mij
zo vreemde nabije, het duivengeritsel in de bladeren –
er is maar weinig waar je je op kunt verlaten.
Uit: Hans Tentije, Als het ware. Uitgeverij De Harmonie, Amsterdam 2010
Over Hans Tentije: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Tentije
Geen opmerkingen:
Een reactie posten