Ofschoon
Ofschoon wij van het dagelijkse leven zijn, de fietser
die traag voorbij en de lucht en de zon en dat het al zo laat
en dat het hier ruikt naar wat wij niet gewoon.
Alles doet zich voor zoals het hoort
maar wij lijken weggezet in de coulissen van de scene.
Verscholen achter de zijlijn.
Het is de omgeving. Ofschoon wij van hier zijn: de platanen
die ons oud hebben zien worden, zagen we zelf vervellen
tot rekeninghouders van overmoedige seizoenen.
Het is de omgeving die op ons inwerkt als een aanhoudend
bombardement van retorische vragen. Drijven de wolken
voorbij als stuifmeel? Als lauwe kennis? Als verlangen naar meer?
Ofschoon wij proberen inzicht te krijgen, lijkt het alsof we
steeds meer met versteende ogen kijken naar onze handen
die volautomatisch in de lucht, als klauwen.
Uit: Max Temmerman, Zondag 8 (acht) dagen. Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2015
Over Max Temmerman: https://nl.wikipedia.org/wiki/Max_Temmerman_(dichter)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten