De eerste alinea

 

 

“Mijn handen zijn altijd ijskoud. De meeste mensen schrikken als ze me een hand geven. Dan staren ze naar die lange, witte vingers als van een zojuist overleden pianist, en na de blik op die dode vingers kijken ze naar mijn gezicht, bijna verbaasd dat ik nog leef. Dat heb ik altijd verschrikkelijk gevonden. Telkens weer haalde ik mijn handen uit hun favoriete verstopplekje, mijn broekzakken, en keek er minutenlang naar. Vooral als ik zenuwachtig was. En een paar jaar geleden, toen dit krankzinnige verhaal speelde, was ik vaak zenuwachtig.”

Uit: Benedict Wells, Dromer. Vertaald uit het Duits door Gerda Baardman. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2022
 

Benedict Wells:  https://de.wikipedia.org/wiki/Benedict_Wells

Gerda Baardman: https://www.euregio-lit.eu/nl/projecten/de-euregio-leest/vertaler-2018/gerda-baardman