Jij zwalkt en wij verpierewaaien
in het geaarzel. Het moeras deint
in de wijzerplaat van de wei. Het licht
is helder, je hoofd zit in fragmenten
van deze heide, gevoegd met beelden
die jou allang vergaten: bijenkorven
staan in de lucht, voetdiep het rechteroor
van de wolf. Welke ruimte voel je
die consistentie waarborgt? De douglasspar
duwt de horizon vooruit. Geen belsignaal,
geen kwettergroen. Een geklop pendelt door
je oor alsof er een ver geknik naar je keek.
Uit: Jürgen Nendza, Zomer nog in de laatste appels. Vertaald uit het Duits door Ard Posthuma. Azul Press, Maastricht / Amsterdam 2015
Jürgen Nendza: https://de.wikipedia.org/wiki/Jürgen_Nendza
Ard Posthuma: https://www.ardposthuma.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten