“Ik herinner me het atelier van mijn vader. Ik kan niet langs een schoenmakersatelier lopen zonder de indruk te hebben dat mijn vader nog leeft, ergens achter deze wereld, zittend aan een tafel vol rook, met zijn blauwe schort, zijn schoenmakersmes, zijn pekdraad, zijn priemen, bezig met het vervaardigen van schoenen van engelenleer voor een god met duizend voeten.
Ik kon onbekende voetstappen in de gang herkennen en ik hoorde mijn moeder beneden zeggen: ‘Het is op de derde, ga maar naar boven, u ziet het licht vanzelf.’
En de stem antwoordde: ‘Grazie, signora.’
Daarna de voetstappen.
Ze struikelden over de zandstenen trede vlak voor de eerste verdieping. De losgeraakte delen op de overloop rammelden onder de grote schoenen. De handen zochten in het donker houvast aan de muur.
‘Daar komt er eentje,’ zei mijn vader.
De man zocht de deurkruk. Die zat verborgen en omdat hij een beetje dol was, ging hij niet meteen open.
‘Putana!’
‘Dat is er eentje uit Romagna,’ zei mijn vader.
De man kwam binnen.”
Uit: Jean Giono, De blauwe jongen. Uit het Frans vertaald door Kiki Coumans. De Arbeiderspers, Amsterdam 2024
Jean Giono: https://nl.wikipedia.org/wiki/Jean_Giono
Kiki Coumans: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kiki_Coumans
Kiki Coumans ontving de Dr. Elly Jafféprijs 2024 die haar wordt uitgereikt op 10 april a.s.: https://auteursbond.nl/kiki-coumans-wint-dr-elly-jaffe-prijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten