“Ik droomde dat ik droomde over de klamme grijze aarde van het eiland en de zoetige lucht die er na een regenbui uit opstijgt, dus ik was twee dimensies verwijderd van een plek waar ik nooit meer zal komen. Mijn moeder heeft me ooit uitgelegd dat die geur ontstaat door een combinatie van mineralen en bacteriën in de aarde, die onder invloed van water filamenten vormen en flarden aromatische damp verspreiden. Wij vinden dat het troostrijk ruikt, zei ze, omdat we graag willen geloven dat daar op een dag een plek is waar we ons thuis zullen voelen, als we diep in de aarde worden begraven.”
Uit: John Boyne, Aarde. Vertaald uit het Engels door Anke Frerichs en Meulenhoff Boekerij. Uitg. Meulenhoff, Amsterdam 2024
John Boyne: https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Boyne
Anke Frerichs: https://www.goethe.de/ins/nl/nl/bib/uak/per.cfm?personId=6657
Geen opmerkingen:
Een reactie posten