“Een gelukkig man heeft geen verleden, terwijl een ongelukkig man niets anders heeft. Op zijn oude dag wist Dorrigo Evans nooit of hij dat nou had gelezen of het zelf had verzonnen. Had verzonnen, door elkaar gehaald en uit elkaar gehaald. Meedogenloos uit elkaar gehaald. Steen tot kiezel tot stof tot modder tot steen en zo draait de wereld door, zoals zijn moeder altijd zei wanneer hij redenen of een verklaring wilde hebben voor hoe de wereld zus of zo werd. De wereld is er, zei ze. Hij is er alleen maar, jongen. Hij had geprobeerd de steen los te wrikken uit een aardlaag om een fort te bouwen voor een spelletje dat hij aan het doen was, toen een andere, grotere steen op zijn duim viel zodat er een grote kloppende bloedblaar onder zijn nagel kwam.”
Uit: Richard Flanagan, De smalle weg naar het verre noorden. Uit het Engels vertaald door Ankie Blommesteijn. Uitgeverij Koppernik, Amsterdam 2025
Richard Flanagan: https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Flanagan
Ankie Blommesteijn: https://vertaalverhaal.nl/wp-content/uploads/2020/10/Het-palindroom-en-de-vondst-Ankie-Blommesteijn.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten