"Hoe ik als persoon verwacht aan mijn einde te komen is één ding, maar als schrijver, dat is een ander chapiter. Een schrijver sterft vele doden, het is maar hoe je doodgaan definieert. De definitiefste, de dood die zeker zal komen, maar die ik niet in den vleze zal meemaken, vindt plaats op de dag dat mijn laatste tekst van de laatste plank uit de laatste bibliotheek gaat. Het is ook mogelijk, maar dan geraken we op het groezelige pad van de semiotiek, om te stellen dat de auteur overlijdt in elke interpretatie van zijn lezer, steeds opnieuw. Of, sociologisch, bitter, dat de schrijver die nooit bij De Wereld Draait Door mag aanzitten feitelijk dood is."
Tonnus Oosterhoff, Een kreet is de ramp niet. Essays. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten