"Mijn blik op de wereld verandert of ik verbeeld me dat hij verandert. Het komt me voor dat ik de dingen vroeger als meer uniek ervoer, mijzelf en mijn medemensen als zeldzame exemplaren, gebeurtenissen als eenmalig. Nu begint alles te klonteren, de verschijnselen trekken samen in structuren, die ik overigens niet goed kan benoemen of duiden. Zo wordt het ondermaanse tegelijk overzichtelijker en onbegrijpelijker en het voelt als afscheid. Ik lijk op een houtworm die na een verkeerde beweging ruggelings uit het dak van de Oude Kerk in Amsterdam valt: in het vallen ontvouwen de kruisribben zich aan hem tot een lang omgekeerd schip, terwijl hij daarvoor niet wist dat er meer bestond dan het stuk plank waarin hij en zijn voorvaderen zwoegden voor hun dagelijkse brood."
Tonnus Oosterhoff, Een kreet is de ramp niet. Essays. Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten