28-04-2019

Over beeldhouwer Rob Stultiens (4)


Orpheus doet zijn intrede. Naast de ‘Tuin van Eros’ doemt het ‘Nachtwoud’ op. Buiten het lapidarium houdt Endymion de wacht, binnen spreken sculpturen als 'De dromen', 'De mythe', 'Salomé', 'De stenen zullen spreken' en 'Pavane pour une princesse défunte' een eigen taal. Krachtig getekende beelden, sommige maken een vuist, andere strelen zo zacht dat ze in het licht worden opgetild. Dun en transparant, ijl en bijna esoterisch ontdoen zij zich van hun geheimen en spreken ze over reizen door het leven, ons, met hun sierlijk ingekraste handen, de vingers vaak als de broze nerven van een blad. Rob Stultiens is geen navelstaarder; hij bedoelt niet meer dan wat hij laat zien: de mens die zich blootgeeft. Zoals hij zelf ooit schreef: 'Ze klagen niet aan en keuren / niet goed, maar ze vragen / aandacht. Want hun boodschap / deze beelden bedoelen zich zelf.'

(Foto: muurreliëf – een van de vijf –Sociale Academie Sittard, 1960)


Geen opmerkingen: