16 april 1950
"Zoals Oscar Wilde in zijn Decadentie van de leugen zegt, volgt de schilder niet de natuur maar de natuur de schilder. Dit is zo waar, althans voor mij, dat ik een landschap altijd zie door de ogen, de zeer particuliere ogen dan, van een mij vertrouwd schilder.
Vandaag zondag in volle zon. De eerste madelieven en pisbloemen bloeien in mijn grasperk, wit en geel op groen. Daarachter de rose streep van de grindweg, dan het smaragdgroen van het struikgewas, het blauwgrijze Scheldewater met zijn cinabergroene*) dijk aan de overkant. En aan de einder de zwarte kranen van de havendokken als naakte bomen loodrecht tegen de kobaltblauwe lucht met witte wolkjes. Als ik mij voorstel dat een sirene met zilvergeschubde staart zich op mijn grasveld ligt te zonnen, dan is het een schilderij van Paul Delvaux."
*) cinabre=Frans voor vermiljoen
Uit Gaston Burssens, Dagboek. Uitgeverij Hadewych, Schoten 1988
Geen opmerkingen:
Een reactie posten