Als de gezondheid van Dmitri Sjostakovitsj in 1975 snel achteruit gaat, en hij niet meer in staat is brieven te schrijven aan zijn goede vriend Isaak Davydovitsj, besluit de laatste hem regelmatig te bezoeken en aantekeningen te maken van hun gesprekken. Uit een van de laatste notities dit citaat:
“Zijn stem klonk mat en omfloerst. Plotseling werd ik bang. Maar ik putte moed uit zijn woorden, waar geen klacht in doorklonk, alleen vertrouwen dat hij gauw weer thuis zou zijn en daarna naar zijn geliefde Reino zou gaan.
Maar de dood die hij in zijn werk met zoveel verpletterende kracht had uitgebeeld, sloop onhoorbaar om hem heen en sloeg toe op 9 augustus, een dag voordat hij verwacht had naar huis te kunnen gaan.
Op 9 augustus werd ik voorgoed wees. Op die dag braken de gouden dagen die me meer dan veertig jaar met hem hadden verbonden.”Dmitri Sjostakovitsj, Kroniek van een vriendschap. Brieven aan Isaak Glikman. Uit het Russisch vertaald door Anne Stoffel. Uitgeverij Hoogland en Van Klaveren, Hoorn 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten