"Ze zit op de rand van haar bed, probeert te gaan liggen. Het gaat al een paar dagen zo, bed in, bed uit. Ik heb haar een glaasje water meegebracht, maar ze schudt van nee. Een tijd zit ik zwijgend naast haar. Ik denk aan niets. Het valt me op hoe lang al. Ze zucht een paar keer diep, gebaart dat ze wil liggen. Ik sla het bed open, ondersteun haar zo goed en kwaad ik kan. Weer een diepe zucht. Dan wordt het stil.
Buiten neemt een merel een bad. In de groeve ontwaken kleine vos en dagpauwoog. Ik stel me voor hoe de forsythia uitloopt, een vader ergens in een tuin een schommel ophangt. Dan loop ik de kamer uit.
Wat ben ik toch voor een sukkel die zijn moeder niet even kan bijstaan. Terug in de badkamer trek ik het licht uit. Ik zak op een kruk neer, het donker wordt dieper, vergruizelt."
Frans Budé, Afrit. Uitgeverij Plantage, Leiden 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten