"Zoals geel steeds vergezeld is van licht, zo kan men zeggen dat blauw altijd iets donkers meebrengt.
Deze kleur heeft op het oog een vreemd en haast onuitsprekelijk effect. Als kleur vormt ze een kracht; ze staat echter aan de negatieve kant en is in haar hoogste zuiverheid als het ware een prikkelend niets. In haar aanblik zit iets paradoxaals van prikkel en rust tegelijk.
Zoals we de hoge hemel, de verre bergen blauw zien, zo schijnt een blauw vlak voor ons terug te wijken.
Zoals we iets aangenaams dat voor ons vlucht graag achtervolgen, zo kijken we graag naar blauw, niet omdat het zich aan ons opdringt, maar omdat het ons meetrekt.
Blauw geeft ons een gevoel van kou, zoals het ons ook aan schaduw herinnert. Hoe het van zwart is afgeleid weten we al.
Kamers die zuiver blauw zijn behangen, lijken in zekere zin ruim, maar geheel en al leeg en koud."
J.W. Goethe, Kleurenleer. Samengesteld door Bob Siepman van den Berg. Vertaald door Pim Lukkenaer. Uitgeverij Vrij Geestesleven, Zeist 1991
Geen opmerkingen:
Een reactie posten