"Die zomerdag in Bordeaux, 4 augustus 1939, zou voor altijd in het geheugen gegrift staan van Víctor Dalmau, van Roser Bruguerea en van de rest van de ruim tweeduizend Spanjaarden die vertrokken naar dat langgerekte, smalle land in Zuid-Amerika, dat zich vastklampte an de bergen om niet in zee te vallen en waarover ze niets wisten. Neruda had het kunnen definiëren als een 'langgerekt bloemblad van zee en wijn en sneeuw' met een 'lint van wit en zwart schuim', maar dat zou de bannelingen verder nog niets duidelijk hebben gemaakt over hun bestemming. Op de kaart was Chili smal en heel ver weg. Het plein in Bordeaux wemelde van de mensen, een enorme menige die met de minuut toenam, haast stikkend van de hitte, onder een intens blauwe hemel. Er arriveerden treinen, vrachtwagens en andere voertuigen vol mensen, de meeste regelrecht uit de concentratiekampen, hongerig, zwak, zonder in de gelegenheid te zijn geweest zich te wassen. Omdat de mannen maandenlang gescheiden waren geweest van de vrouwen en kinderen, was het weerzien tussen echtparen en familieleden een delirium van drama en emotie."
Isabel Allende, Bloembad van zee. Uit het Spaans vertaald door Rikkie Degenaar. Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten