15-09-2020

Aldus de schrijver (80)

 


"Toen ik de living bereikte, zweeg de telefoon. Ik staarde een paar tellen naar het toestel, blootsvoets op de tegelvloer keek ik naar de telefoon, die niet meer rinkelde, ontstemd nam ik toch op, en daar, tegen mijn oor, klonk geen stem, ook niet de kiestoon, er was alleen stilte. Ik heb minstens twintig seconden geluisterd naar die stilte, die niet absoluut was, ik hoorde de interferenties van radiosignalen in de verte. Het is een oplaadbare draagbare telefoon, je hoort soms geheimzinnige parasitaire stemmen, en als ik geïrriteerd ben, heb ik de indruk dat er meer interferentie is. Ik luisterde dus naar die turbulente stilte en vroeg me af: hoe kan het dat die telefoon niet de overbekende kiestoon laat horen, maar alleen die onzuivere stilte, alsof ik diep in een onderwatergrot zit waar de geluiden van de wereld me van heel ver weg bereiken?”


Caroline Lamarche, Van dieren en mensen. Novellen. Vertaald uit het Frans door Katelijne De Vuyst. Bovenstaand fragment is uit de novelle ‘Tish’. Uitgeverij Vleugels, Bleiswijk 2019


Over de schrijfster: https://nl.wikipedia.org/wiki/Caroline_Lamarche




Geen opmerkingen: