"Claude liep voor het stadhuis langs en de klok sloeg twee uur toen het onweer losbarstte. In deze snikhete julinacht was hij doelloos bij de Hallen blijven rondhangen, een lanterfantende kunstenaar, verliefd op nachtelijk Parijs. Plotseling liepen er zulke dikke druppels, en zo veel, dat hij het op een lopen zette en slungelachtig, maar zo snel hij kon, de quai de la Grève afrende. Maar op de Pont Louis Philippe stopte hij, woedend omdat hij buiten adem was: hij leek wel niet goed wijs om zo bang te zijn voor water; en in de dichte duisternis, in de striemende regen die de gaslantaarns verzoop, stak hij langzaam, met slap neerhangende armen, de brug over.”
Uit: Émile Zola, Het meesterwerk. Vertaald uit het Frans door Lidewij van den Berg en Marijke Scholts. Nawoord: Marjolein van Tooren. Uitgeverij Oevers, Zaandam 2020
Over Émile Zola: https://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Zola
Geen opmerkingen:
Een reactie posten