"Tegen het eind van november sloeg het weer om, het water bevroor. De ondergelopen velden waren verijsd, starre bosjes riet staken recht omhoog uit de vlakte. Het was de tijd van het jaar dat er zegels voor de motorrijtuigenbelasting werden verkocht; het zal een uur of drie zijn geweest, en het was alweer zondag. 's Nachts was er sneeuw gevallen, van die aarzelend, opeengepakte vlokjes die horen bij ijzige kou, die weinig sporen nalaten. Het vroor dat het kraakte, de strakke lucht was van staal. Het licht leek haast groen, het zou hoogstens nog één uur dag zijn. De tabakswinkel stond vol ontevreden klanten die ongedurig werden, met hun voeten stampten en in arren moede weer vertrokken: Yvonne was er niet, en de kleine Bernard die op de winkel moest passen, zoals vaker gebeurde, kon wel kranten en sigaretten verkopen maar niet de ingewikkelde handelingen uitvoeren vereist voor de afgifte van de zegels."
Uit: Pierre Michon, De hengelaars van Castelnau. Uit het Frans vertaald door Rokus Hofstede. Uitgeverij van Oorschot, Amsterdam 1997
Over Pierre Michon: https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre_Michon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten