Steeds verleidelijker de velden vlees
tegen een herfstbruine muur. Alsof
de dag trager dan verwacht verstrijkt
boven bed en sprei, zij zonder lakens
van de nacht geen houvast vindt
dan een ontwaken eerder niet gedurfd.
Zo snel schikt men zijn zinnen niet,
men kijkt dankbaar mee hoe het soest
over borsten en het been, de slaap
die haar is toebedeeld, aders zo dun
dat onverwacht een suizen klinkt –
aarzelende aanzet, de huidglans nieuw.
frb
Uit: Bestendig Verblijf. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2009
Gedicht bij Lucian Freud, Portrait on a White Cover,
2002–2003, olieverf op doek
Over Lucian Freud: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lucian_Freud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten