Blinde vrouw
Wankelend in een duisternis die mij omknelt, weet ik
dat het licht in mijn ogen nooit terug zal keren.
Ik tast de aarde af onder mijn voeten, zoek steun bij
mijn dunne stok die zich naar de hemel richt, voel
de poriën onder mijn zolen, de scherpte van het zand.
Geschuifel van slangen hoor ik op mijn weg, ongedierte
dat zich een weg baant, stof dat opwaait uit verschroeid
gras. Alsof ik inga tot het niets, zo wacht ik hier,
zie niet hoe de tijd de avond vangt, wolken kringelen
om de maan, hem liefdevol behoeden voor een val.
Men zegt mij hoe snel de jongens groeien, voorgoed
onzichtbaar blijven zonder te weten waarom.
frb
Uit: Chrit Rousseau Frans Budé, Thuiskomen. Een inspiratie over en weer.
Verschenen bij gelegenheid van de tentoonstelling van beeldend kunstenaar Chrit Rousseau ‘Thuiskomen’ in Museum aan het Vrijthof te Maastricht, zomer 2016.
Over Chrit Rousseau: https://pascalebruinen.com/2017/06/drijfveren-interview-met-kunstschilder-chrit-rousseau/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten