Soms word ik door één blik in de spiegel, stoelen
en sieraden om me heen, de aanwezigheid van mezelf
gewaar – ademtochtjes, rimpels en plooien van een vurig
leven. Zo viel dus na een ongeluk mijn lichaam uiteen
in brokjes been, werd opnieuw mijn heup gefiguurzaagd
uit resten bot, zwervende wervels, gapingen achterlatend,
doorschijnende lichtvensters in een gebroken lijf. Oneindig
de schade aan het bloeddoortrokken weefsel, mijn pijn.
———-
Alsof mijn geest woest krijsend zich afkeert
van mijn lichaam, ik onder sterrenstrooisel slaap
in een hemelbed, de dood glurend over de rand van
het baldakijn. Kom dan, gluiperd, knip mijn haren af,
leg een hand op mijn mond, strijk het zout, het bijtende
verdriet weg, als ik onhandig tussen regendruppels verdwaal,
nutteloze geesten aanroep, en toch vol trots mijzelf straks
oorbellen toebedeel, zodat het klingelt boven mijn kapotte lijf.
frb
Uit de reeks ‘Bij Frida Kahlo op visite’, opgenomen in de bundel
Achter het verdwijnpunt. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2015
De tentoonstelling ‘Frida Kahlo & Diego Rivera:
A Love Revolution’ in het Cobra Museum te Amstelveen
is verlengd t/m 3 oktober 2021
Over Frida Kahlo: https://nl.wikipedia.org/wiki/Frida_Kahlo
Afb.: Zelfportret met Dr. Farill, haar laatste zelfportret
Geen opmerkingen:
Een reactie posten