“Als gevolg van het eeuwige gekrakeel en de voortdurende drukte rond de fontein op het plein speelde ons leven zich af in de vertrekken aan de achterkant van het huis, die uitkwamen op een terras vanwaar je de hele vallei kon overzien, zo’n treurige, weinig harmonische, kale Italiaanse vallei die je heel héél in de verte nog net een blik gunt op een klein reepje helblauwe zee. Aan de terraskant had de lucht fris en de stilte volmaakt kunnen zijn, ware het niet dat er zo’n tien meter lager een reusachtige badkuip stond waarin de vrouwen van Torretta, kamerpot op de schouder, de godganse dag het surplus van hun beerput kwamen lozen. Met als gevolg dat je aan de ene noch aan de andere kant van het huis gevrijwaard was van de stank van uitwerpselen. Omringd door die overheersende dampen betrad je het huis van Torretta via een brede dubbele bordestrap die leidde naar een toegangshal…”
Uit: Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Mijn kindertijd en andere verhalen. Vertaald uit het Italiaans door Yond Boeke en Patty Krone. Uitgeverij Athenaeum–Polak & Van Gennep, Amsterdam 2020
Over di Lampedusa:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Tomasi_di_Lampedusa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten