“Een van mensen verstoken beeld bekijk je anders dan eentje vol passanten en wandelaars. Je kijkt er ongedwongener in rond. Je krijgt oog voor dingen waarop je anders geen acht slaat, zoals de tijd. Het is een persoonlijke tic dat ik me bij elk schilderij afvraag hoe laat het er is. Ook hier rees de vraag. De warme, verzadigde tint van de gevels suggereert een moment in de ochtend of namiddag. Dat wordt bevestigd door de slagschaduw die als een barst in een ijsvlakte de verte in voert. Die is niet erg kort, maar ook niet superlang. Een five 'o clock shadow.
Het is niet de enige schaduw. Het uitzicht is weinig meer dan schaduwen. De beschaduwde muur, de dunne schaduwen die de deuren en daklijsten vormen. Elke schilder die de verfklodders op zijn palet waard is, kan u vertellen dat schaduwen niet de zwarte vlekken zijn waarvoor cartoonisten en amateurschilders ze vaak houden. Hier zijn ze dat evenmin. Redons schaduwen hebben kleur. Ze zijn rijk aan nuances. Ze zijn stoffig roest tegen het blikkerende zalm van de straat. Zou je die straat moeten uitlopen, dan zou je er graag wat verkoeling zoeken.”
Uit: Stefan Kuiper, uit de serie 'Kunstwerk v/d week': ‘Zonnepaneel'. (‘Rue de village’ van Odilon Redon, olieverf op papier op paneel, ca. 1875. Museum Boijmans van Beuningen). Artikel in de Volkskrant van 18 maart 2022.
Over Odilon Redon: https://nl.wikipedia.org/wiki/Odilon_Redon
Over Stefan Kuipers: https://nl.linkedin.com/in/stefan-kuiper-49a95b17
Geen opmerkingen:
Een reactie posten