Op het moment voelt het wel
een beetje alsof ik weer achter het
zwembadgebouw een verstopplaats
loop te zoeken ja, een vochtige plek
met plastic frietbakjes
en bladgroen voor mijn ogen.
Ver weg knaagt iets
een weg in mij, wat veiligheid
zou kunnen zijn, maar zo
voel ik me eigenlijk altijd
wel een beetje als ik net
ben klaargekomen
en alleen nog maar het muffe dons
van de dekens ruik. Ik probeerde
de hele dag op het woord
‘bastognekoeken’ te komen
en toen dat eindelijk lukte, bleef ik
gewoon op bed zitten. Poëzie
lijkt me vandaag een land
waar ik geen ticket naartoe
heb gekregen, een oude geliefde
van wie ik het nummer
nog niet uit mijn telefoon
durf te wissen, een ver eiland
vol pinguïns.
Lieke Marsman, De eerste letter. Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam 2014
Lieke Marsman: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lieke_Marsman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten