Leve de weemoedige leegte
Na de omhelzing: de gaping, een lekgat
waarin de tederte tegen de vlakte
ondergeregend naar adem happend raad
zoekt in de natte kleuren van werkelijkheid
die doorweekt diepgrondiger glanst. Pas
in de benauwenis licht het schone op.
Doorleefde woorden. Bakermatten.
Wakker blijven voor het buitengewone.
De grondeloze versnaperingen wenken.
Aanhalen, dorstig leven op de aardkorst,
tussen de kokende vuurhaard van binnen
en de dodelijke koude daarbuiten.
Kun je bij de frambozenstruikjes?
Mag ik je nog wat eau-de-vie aanreiken?
Uit: Mark van Tongele (1956-2023), Roeivlucht. Uitgeverij Atlas Contact, Amsterdam-Antwerpen 2021
Mark van Tongele: https://nl.wikipedia.org/wiki/Mark_van_Tongele
Geen opmerkingen:
Een reactie posten