“Tweeëndertig huizen, vier hotelletjes, een kerk, geen café. Zo’n onbeduidend gehucht dat het vaak wordt gehouden voor de laatste buurt
van Cóbreces of de eerste van Oreña. Een oppervlakte van maar
ongeveer twee vierkante kilometer; vijfendertig meter boven zeeniveau; honderdeenentwintig regendagen per jaar. Een bijna drooggevallen beek die uitkomt bij de kliffen. Een zee die bijna altijd grijs is. Een hemel die in de loop van de dag vele hemels kan zijn, die rap van grijs naar wit, van wit naar blauw en van blauw dan weer naar grijs omslaat. Verschillende tinten groen in het gras, in de bomen, op de maisvelden. Hier en daar een groepje grazende zwart-witte koeien. Een tractor die heen en weer rijdt. Geen mens te zien. Niets wat op een plein, stadhuis of wijkcentrum lijkt: slechts een paar houten bankjes verspreid over de wegen, bijna altijd leeg. De bankjes én de wegen. Dat is Toñanes: welgeteld tweehonderdtachtig koeien en honderd mensen.”
Uit: Juan Gómez Bárcena, Het dorp van de herinneringen. Vertaald uit het Spaans door Nadia Ramer. Wereldbibliotheek, Amsterdam 2023
Juan Gómez Bárcena: https://en.wikipedia.org/wiki/Juan_Gómez_Bárcena
Nadia Ramer: https://www.nadiaramer.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten