Gedicht 'Paula Modersohn-Becker in Worpswede'

 

 

Paula Modersohn-Becker in Worpswede


We herkennen elkaar, spreken af
aan deze zijde bij elke zucht
door hoge berkenkruinen jouw stem
te horen, je leven doet zich over, straalt  

dat nooit meer afscheid komt geslopen.
Een plots gedraaide wind beroert
de iele bomen, vogels onzinnig
aan het bakkeleien, kakofonie van geluid.

Je omhelst je pasgeboren dochter,
ontfermt je over zoveel nabijheid.
Wat dagen later, in de schaduw van
elkaar, haalt de dood jou bij haar weg.

De dood van gisteren is dezelfde
als die van morgen. Alle lichten uit,
de wind laat zich niet meer horen.

 frb
 

(opgenomen in de bundel Achter het verdwijnpunt, Meulenhoff 2015)

Afb. 'Selbstbildnis am 6. Hochzeitstag, 1906'
 

Op 2 november 1907 beviel Paula Modersohn-Becker na een bevalling van twee dagen van een dochter. Achttien dagen verbleef ze in het kraambed. Bij het opstaan viel ze plotseling dood neer. Oorzaak: een embolie.

Over Paula Modersohn-Becker: https://nl.wikipedia.org/wiki/Paula_Modersohn-Becker