“Een stroom frisse lucht komt de kamer in, samen met het zachte geroezemoes van de binnenplaats. Het raam staat open. Het is het begin van de herfst. Mijn moeder rilt. Als in een reflex werpt ze een blik op haar horloge, maar vergeet te kijken hoe laat het is. Haar caramelkleurige aktetas hangt zwaar aan haar arm. Ondanks de kou zijn haar haren bij het begin van haar nek en voorhoofd nat van het zweet. Haar schouder kraakt. Haar donkerrode mantelpakje, gekreukt door het zitten op de autostoel, houdt haar warm. De geur van zweet die haar katoenen blouse doorlaat stoort haar. Om haar nek draagt ze een dunne gouden ketting, om haar rechterpols een gouden armband, om de linkerpols een eenvoudig horloge en drie ringen met edelstenen die ze van oma heeft gekregen. Ieder sieraad heeft een precieze herkomst en betekenis. Ze verwisselt ze nooit en doet ze nooit af.”
Uit: Pauline Peyrade, The age of destroying. Uit het Frans vertaald door Kiki Coumans. Uitgeverij Vleugels, Bleiswijk 2023
Pauline Peyrade: https://fr.wikipedia.org/wiki/Pauline_Peyrade
Kiki Coumans: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kiki_Coumans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten