Niemand wast de bebloede kleren.
Ze hangen aan de lijn
Met hun kogelgaten
Nog steeds intact.
In de vallende schemer
Roept de stem van een moeder
Haar kinderen voor het avondeten
Over de daken van de wereld.
Ik denk dat één van de kraaien
In hun plaats moet gaan.
Ik denk dat de zwartste van de schutting
Schoenen moet aandoen
En de zwarte trap beklimmen.
Uit: Charles Simic, Een plek verlicht door een glas melk. Uit het Engels vertaald door Peter Nijmeijer. Uitgeversmaatschappij Tabula, Amsterdam 1983
Charles Simic: https://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Simic
Peter Nijmeijer: https://www.poetryinternational.com/en/poets-poems/article/104-28177_Peter-Nijmeijer-1947-2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten