“De vrouw pakte de soldatenkist met ijzeren beslag van achter de keukenkast en stofte hem af. Ze maakte hem ook vanbinnen schoon en begon zwijgend hun spullen in te pakken. ‘Het regent,’ zei Futaki. ‘Ik hoor het,’ antwoordde de vrouw. Het zwakke schijnsel van de zon drong nauwelijks door de warreling van de opeengedrongen wolkenstapels die in oostelijke richting dreven, de keuken was in een schemerachtig halfduister gehuld, het was onduidelijk of de vibrerende vlekken op de muur slechts schaduwen waren of de sporen van de wanhoop achter hun hoopvolle gedachten. ‘Ik ga naar het zuiden,’ zei Futaki, terwijl hij in de regen staarde. ‘Daar is de winter tenminste korter. Ik ga een boerderij pachten, vlak bij een bloeiende stad, en ga de hele dag met mijn voeten in een teil warm water zitten...’ De regendruppels liepen zachtjes omlaag aan beide kanten van het raam: aan de binnenkant vanaf de vingerbrede spleet bovenaan tot aan de aansluiting van de vensterbank en het kozijn, waar het water langzamerhand alle kieren opvulde en zich een weg baande naar de rand om daar weer in druppels uiteengevallen te landen op Futaki’s schoot, die – afgedwaald naar oorden vanwaar het moeilijk was terug te keren – niets merkte en zachtjesaan een natte broek kreeg.”
Uit: László Krasznahorkai, Satanstango. Vertaald uit het Hongaars door Mari Alföldy. Uitgeverij Wereldbibliotheek, Amsterdam 2012
De Nobelprijs Literatuur 2025 gaat naar László Krasznahorkai, aldus het Nobelcomité op donderdag 9 oktober in de Zweedse hoofdstad Stockholm.
László Krasznahorkai: https://nl.wikipedia.org/wiki/László_Krasznahorkai
Mari Alföldy: https://onzetaal.nl/uploads/editor/1723_Mari_Alföldy_Hongaars.pdf
